Eghtesad
eFarsi .Com
تعلیق ناگهانی اصلاح قیمت بنزین، تازهترین نشانه از سردرگمی سیاستگذاری در دولت است؛ تصمیمی که با وجود اعلام رسمی، نه اجرا شد و نه تکلیف آن روشن است. کارشناسان میگویند این بلاتکلیفی، هم اعتماد عمومی را تضعیف میکند و هم قدرت اصلاحات اقتصادی را از بین میبرد.
بحران آب دیگر محدود به تهران یا جهان جنوب نیست؛ گزارشی از اسکاینیوز نشان میدهد پایتخت ایران در کنار شهرهایی چون کیپتاون و حتی لندنِ بارانخیز با تهدیدی مشترک روبهروست: خشکسالیهای متوالی، رشد جمعیت، مصرف بیرویه و زیرساختهای فرسوده. این بحران امروز به یکی از جدیترین چالشهای زیستمحیطی و امنیتی جهان تبدیل شده و مرز میان شمال و جنوب را کمرنگ کرده است.
تهران برای نخستین بار در نیمقرن اخیر، شش سال متوالی خشکسالی را پشت سر گذاشته و اکنون با بحرانی جدی در تأمین آب روبهروست؛ بحرانی که نهتنها ناشی از تغییر اقلیم و کاهش بارشهای برفی است، بلکه به برداشت بیرویه از منابع زیرزمینی و خطر فرونشست زمین نیز گره خورده است. استاندار تهران، حمد صادق معتمدیان، با تشریح ابعاد این بحران، از برنامههای کوتاهمدت، میانمدت و بلندمدت برای مدیریت مصرف، انتقال آب و اجرای پروژههای کلیدی خبر داد.
مصوبه جدید دولت درباره افزایش قیمت بنزین و تغییر سهمیههای سوخت، بازار خودروهای کارکرده را دگرگون کرده است. از نیمه دوم آذرماه، خودروهای نوشماره دیگر سهمیه یارانهای دریافت نمیکنند و تنها با نرخ آزاد سوختگیری خواهند داشت؛ در مقابل، خودروهای کارکرده همچنان از سهمیه یارانهای برخوردارند و کارت سوخت آنها پس از تعویض پلاک به مالک جدید منتقل میشود. همین تفاوت، کارت سوخت را به یک امتیاز اقتصادی مهم در معاملات خودرو تبدیل کرده و موجب افزایش قیمت خودروهای کارکرده دارای کارت سوخت فعال شده است.
در حالیکه ذخایر آب ایران به یکی از کمسابقهترین سطوح خود رسیده و بارندگی چهار ماه نخست سال آبی ناامیدکننده بوده، دوباره نگاهها به «بارورسازی ابرها» دوخته شده است؛ روشی که برخی آن را ناجی بحران آب میدانند و برخی دیگر، مثل مهدی زارع، آن را گزینهای محدود و ناکارآمد برای اقلیم فوقخشک ایران میدانند.
وزیر نیرو در چهاردهمین اجلاس شورای حکام مرکز منطقهای مدیریت آب شهری یونسکو، نسخه هفتگانه ایران برای آینده مدیریت آب منطقه را ارائه کرد؛ نسخهای که بر همکاری فراملی، مدیریت مشترک منابع، پیوند آب و انرژی، بازچرخانی گسترده، بهرهگیری از فناوریهای دیجیتال و تقویت دیپلماسی آب استوار است و تنها مسیر عبور کشورهای منطقه از بحرانهای فزاینده کمآبی، تغییر اقلیم و فشارهای محیطزیستی معرفی شد.
همایون سامیح نجفآبادی، عضو کمیسیون بهداشت و درمان مجلس، با انتقاد از تداوم آلودگی هوا و مازوتسوزی در کشور تأکید کرد که کمبود گاز ریشه اصلی بحران انرژی است. او هشدار داد که بیبرنامگی دولتها در تقویت زیرساختها، مشکلاتی چون کمبود برق در تابستان و کمبود گاز در زمستان را به بحرانهای جدی اقتصادی و زیستمحیطی تبدیل کرده است.
سطح آب دریای خزر در دو دهه اخیر با روندی نگرانکننده کاهش یافته است؛ کاهشی که اکنون به ۲۰ تا ۲۵ سانتیمتر در سال رسیده و احتمال ثبت کمترین تراز ۲۵ سال اخیر را در سال جاری تقویت میکند. رئیس مؤسسه تحقیقات آب وزارت نیرو میگوید تغییر اقلیم با کاهش بارش و افزایش ۲۰ درصدی تبخیر در ۵۰ سال گذشته، به همراه مدیریت منابع آب توسط کشورهای همسایه، دو عامل اصلی این بحران هستند.
زیرساختهای حیاتی هر کشوری بدون حضور صنایع مرتبط با برق، آب و انرژی قابل تصور نیستند. این حوزهها با فراهم آوردن منابع ضروری برای سایر بخشهای اقتصادی، نقش تعیینکنندهای در پیشرفت و توسعه دارند. اختلال در تامین این منابع میتواند تأثیرات منفی و جبرانناپذیری بر روند اقتصادی داخلی و جهانی بهجا بگذارد.
در حوزه برق، تولید و انتقال انرژی الکتریکی بهعنوان نیروی محرکه فعالیتهای صنعتی، تجاری و خانگی اهمیت فراوانی دارد. این صنعت شامل نیروگاههای متنوع – از فسیلی و هستهای گرفته تا آبی و تجدیدپذیر – و شبکههای توزیع مرتبط است که بدون آن، رشد اقتصادی در هر کشوری تقریباً غیرممکن به نظر میرسد. به همین دلیل، اقتصاد ایران و سایر نقاط جهان برای توسعه به پشتیبانی برق مستمر نیازمند است.
از سوی دیگر، صنعت آب با مسئولیت تامین، تصفیه و توزیع آب برای مصارف مختلف – از شرب گرفته تا کاربردهای صنعتی و کشاورزی – زیرساختهای مرتبط از جمله سدها، تصفیهگاهها و شبکههای توزیع را در بر دارد. بهبود این بخش نه تنها موجب ارتقای کیفیت زندگی مردم میشود بلکه زمینهساز پیشرفتهای چشمگیری در بخشهای مختلف اقتصادی است.
در بخش انرژی، تنوع منابع از جمله نفت، گاز طبیعی، زغالسنگ، انرژی هستهای و تجدیدپذیر همچون بادی و خورشیدی، نقش اساسی در تأمین انرژی پایدار و مطمئن برای جامعه دارد. صنایع مرتبط با انرژی به عنوان محرکی برای اقتصاد، با ایجاد شغل و جذب سرمایههای داخلی و خارجی، زمینه رشد و توسعه اقتصادی را هموار میسازند.
در ادامه، توضیحاتی در خصوص صنعت برق و همچنین صنایع آب و حاملهای انرژی (Water and Energy Carriers) جهت شناخت بهتر این صنایع ارائه میگردد.
برای آشنایی عمیقتر با این حوزهها، نکات زیر را مورد توجه قرار دهید:
۱. صنعت برق: این بخش شامل فرآیندهای تولید، انتقال و توزیع انرژی الکتریکی به مصرفکنندگان و واحدهای صنعتی میباشد. نیروگاههای فسیلی، هستهای، آبی و تجدیدپذیر در کنار شبکههای توزیع، تضمینکننده جریان پیوسته برق هستند که بدون آن، توسعه اقتصادی و تجاری هر کشوری دچار مشکل خواهد شد.
۲. صنعت آب: مهمترین وظیفه این صنعت، مدیریت منابع آبی از طریق تصفیه، توزیع و نگهداری زیرساختهایی مانند سدها و تصفیهگاههاست. این اقدامات نقش مهمی در تقویت بخشهای کشاورزی، صنعتی و خدماتی ایفا میکنند و به بهبود وضعیت اقتصادی کمک مینمایند.
۳. صنعت انرژی: این حوزه با تولید و تأمین منابع انرژی مختلف – از جمله منابع فسیلی و تجدیدپذیر – پایه و اساس فعالیتهای اقتصادی را فراهم میکند. تولید انرژی مطمئن و بهصرفه، نقشی کلیدی در تحریک رشد اقتصادی و ایجاد بستر همکاریهای بینالمللی دارد.
وجود صنایع برق، آب و انرژی میتواند به شیوههای متعددی اقتصاد کشورها را تقویت کند:
در مجموع، نقش بیبدیل صنایع برق، آب و انرژی در ایجاد بستر توسعه و رفاه اقتصادی نه تنها برای ایران بلکه در سطح جهان اهمیت ویژهای دارد. تغییرات و نوآوریهای این حوزهها میتواند تأثیر مستقیم و مثبتی بر زندگی روزمره و پیشرفت جامعه داشته باشد، به همین دلیل پیگیری اخبار و تحولات مرتبط از اهمیت بسیاری برخوردار است.
تمامی حقوق مطالب برای "اقتصادفارسی"محفوظ است و هرگونه کپی برداری بدون ذکر منبع ممنوع می باشد.
نشر مطالب با ذکر نام اقتصادفارسی بلامانع است.
طراحی و اجرا : گروه رسانهای اقتصادفارسی
