چگونه تأثیر دستگاه حضور و غیاب بر عملکرد مالی شرکت‌ها قابل اندازه‌گیری است؟

 از میان تمام منابع سازمانی، «زمان کاری» پرسنل، یکی از با ارزش‌ترین و در عین حال، آسیب‌پذیرترین دارایی‌هایی است که مدیریت ضعیف آن مستقیماً بر سود و زیان نهایی تأثیر می‌گذارد. تأخیرهای روزانه، خروج‌های زودهنگام و حتی محاسبات نادرست اضافه کاری، اگرچه در ظاهر جزئی به نظر می‌رسند، اما در مقیاس یک سازمان با ده‌ها یا صدها کارمند، به یک هزینه پنهان عظیم و فرسایشی تبدیل می‌شوند.

مدیران و صاحبان کسب‌وکار به خوبی آگاه هستند که کارایی پرسنل تنها با سخت‌گیری حاصل نمی‌شود، بلکه نیازمند سیستمی دقیق و بی‌طرف است که بتواند زمان صرف شده برای کار را به صورت واقعی اندازه‌گیری کند. روش‌های سنتی ثبت حضور و غیاب، مانند امضای دستی یا کارت‌های پانچ قدیمی، نه تنها مستعد خطا و سوء استفاده هستند، بلکه فاقد دقت لازم برای تجزیه و تحلیل‌های مالی عمیق می‌باشند. در نتیجه، سازمان‌ها بخش قابل توجهی از بودجه حقوق و دستمزد را بر اساس داده‌های غیرقابل اعتماد و حدسیات پرداخت می‌کنند که این خود، سرچشمه اتلاف منابع و نارضایتی‌های احتمالی است.

برای عبور از این چالش مدیریتی و مالی، نیاز به یک راه‌حل مدرن، مکانیزه و هوشمند است که بتواند با دقتی در حد ثانیه، داده‌های واقعی حضور و غیاب را ثبت، نگهداری و برای تجزیه و تحلیل‌های مالی آماده سازد. در این میان، دستگاه ورود و خروج اثر انگشتی و یا تشخیص چهره، دیگر صرفاً یک ابزار برای کنترل تردد نیست؛ بلکه به عنوان یک مولفه اساسی در سیستم‌های مدیریت مالی و منابع انسانی هوشمند، عمل می‌کند.

این تکنولوژی نه تنها با حذف خطای انسانی و جلوگیری از تضيیع وقت، هزینه‌های پرسنلی را به طور محسوسی کاهش می‌دهد، بلکه با ارائه داده‌های قابل اعتماد، مسیری شفاف برای بهبود کلی عملکرد مالی و افزایش بهره‌وری سازمان فراهم می‌سازد. در ادامه، به تفصیل بررسی خواهیم کرد که چگونه این دستگاه‌ها، از ثبت تردد تا نحوه تخلیه اطلاعات دستگاه حضور و غیاب و تحلیل آن در نرم‌افزارهای مالی، می‌توانند به اهداف استراتژیک مالی شرکت‌ها کمک کنند.

نقش دستگاه حضور و غیاب در بهبود عملکرد مالی شرکت‌ها

بهبود عملکرد مالی در هر سازمانی، نتیجه مستقیمی از بهینه‌سازی فرآیندها و مدیریت دقیق هزینه‌هاست. دستگاه حضور و غیاب در این معادله، نقشی فراتر از یک ثبت‌کننده ساده دارد و به یک ابزار استراتژیک برای کنترل دقیق منابع مالی تبدیل می‌شود. سه حوزه اصلی وجود دارد که این دستگاه‌ها تأثیر مستقیمی بر بهبود وضعیت مالی سازمان می‌گذارند: کاهش هزینه‌های پرسنلی ناشی از وقت‌کشی، بهینه‌سازی فرآیند حساس حقوق و دستمزد و در نهایت، ارتقاء بهره‌وری کلی کارکنان.

کاهش هزینه‌های ناشی از تأخیر و غیبت کارکنان

یکی از بزرگ‌ترین “هزینه‌های نامرئی” در سازمان‌ها، زمان‌های کاری از دست رفته است. خواه به دلیل تأخیر ده دقیقه‌ای روزانه باشد، یا خروج‌های زودهنگام یا حتی پدیده “گلاکینگ دوستانه” (ثبت کارت به جای همکار)، تمام این موارد به معنای پرداخت دستمزد در مقابل کاری است که انجام نشده است. استفاده از دستگاه ورود و خروج اثر انگشتی و دستگاه‌های تشخیص چهره، با حذف کامل امکان تقلب، اطمینان می‌دهد که هر کارمند دقیقاً برای زمانی که در محل کار حاضر بوده است، حقوق دریافت می‌کند. این دقت در ثبت زمان، به طور خودکار منجر به کاهش چشمگیر هزینه‌های اضافی می‌شود که پیش از این به دلیل عدم دقت سیستم‌های سنتی بر سازمان تحمیل می‌شد.

بهینه‌سازی محاسبه حقوق و دستمزد با داده‌های دقیق

محاسبه حقوق و دستمزد، فرآیندی پیچیده، زمان‌بر و مستعد خطای انسانی است. یک خطای کوچک در محاسبه ساعات کاری، اضافه کاری یا کسر غیبت می‌تواند در مقیاس ماهانه و سالانه به مبالغ قابل توجهی تبدیل شود. دستگاه‌های حضور و غیاب، یک منبع داده‌ای غیرقابل خدشه (Source of Truth) فراهم می‌کنند. این داده‌های دقیق و لحظه‌ای، مستقیماً به سیستم‌های حسابداری و حقوق و دستمزد ارسال می‌شوند. نتیجه این اتصال، تسریع در فرآیند مالی، کاهش نیاز به دخالت دستی حسابداران برای تصحیح خطاها، و مهم‌تر از همه، جلوگیری از جریمه‌های مالی و اختلافات حقوقی با کارکنان به دلیل محاسبات نادرست است. این شفافیت و دقت در محاسبات، اعتماد داخلی را نیز تقویت کرده و زمان تیم مالی را برای تمرکز بر تحلیل‌های استراتژیک‌تر آزاد می‌کند.

افزایش بهره‌وری از طریق کنترل هوشمند تردد پرسنل

کنترل تردد، تنها به معنای دانستن زمان ورود و خروج نیست؛ بلکه یک ابزار مدیریتی است. مدیران می‌توانند با تحلیل داده‌های حضور و غیاب، الگوهای رفتاری پرسنل را شناسایی کنند. مثلاً کدام تیم‌ها دارای بیشترین تأخیر هستند یا کدام بخش‌ها بیشترین اضافه کاری‌های غیرضروری را ثبت می‌کنند.

این بینش‌های مبتنی بر داده به مدیران کمک می‌کند تا فرآیندهای داخلی را اصلاح کرده، نوبت‌کاری‌ها را بهینه‌سازی نمایند و مطمئن شوند که نیروی کار در زمان‌های مورد نیاز به طور کامل در دسترس است. در نتیجه، با مدیریت مؤثرتر زمان، راندمان کاری هر فرد بالا رفته و بهره‌وری کلی سازمان به شکلی پایدار افزایش می‌یابد، که این خود، مستقیماً به بهبود عملکرد مالی شرکت‌ها و سودآوری ختم می‌شود.

چگونه می‌توان تأثیر دستگاه حضور و غیاب بر عملکرد مالی را اندازه‌گیری کرد؟

تصمیم‌گیری‌های مدیریتی در سازمان‌های پیشرو، بیش از هر چیز بر پایه داده‌ها و تحلیل‌های عینی استوارند. نصب دستگاه حضور و غیاب یک سرمایه‌گذاری زیرساختی است و هر سرمایه‌گذاری باید قابل اندازه‌گیری باشد. برای مدیران مالی و صاحبان کسب‌وکار، مهم است که بتوانند بازگشت سرمایه (ROI) ناشی از به‌کارگیری این سیستم‌ها را به صورت کمی و مستند اثبات کنند. این اندازه‌گیری تنها از طریق مقایسه عملکرد گذشته با وضعیت فعلی و تحلیل دقیق شاخص‌های مالی مرتبط امکان‌پذیر است. در این بخش، به بررسی روش‌ها و شاخص‌های کلیدی برای سنجش تأثیر این دستگاه‌ها بر عملکرد مالی شرکت‌ها می‌پردازیم.

تحلیل داده‌های حضور و غیاب در نرم‌افزارهای مالی

ارزش واقعی دستگاه حضور و غیاب فراتکنو زمانی پدیدار می‌شود که داده‌های خام آن از حالت ایزوله خارج شده و به زبان مالی ترجمه شوند. سیستم‌های مدیریت مالی و حسابداری مدرن، اکنون قابلیت اتصال و یکپارچه‌سازی با داده‌های تردد را دارند.

۱. اتصال مستقیم به سیستم‌های حقوق و دستمزد: داده‌های دقیق ورود و خروج، مبنای محاسبه حقوق، اضافه کاری، کسر غیبت و تأخیر قرار می‌گیرند. نرم‌افزارهای مالی با دریافت این داده‌ها، به صورت خودکار میزان دقیق ریالی پرداختی را محاسبه می‌کنند. این فرآیند دو مزیت کلیدی دارد:

• دقت مالی: از محاسبات سلیقه‌ای یا خطای انسانی جلوگیری می‌شود و مبالغ پرداختی کاملاً منطبق بر عملکرد واقعی پرسنل است.
• کاهش زمان پردازش: زمان صرف شده توسط تیم مالی برای جمع‌آوری و وارد کردن داده‌ها به صورت دستی، به شدت کاهش می‌یابد که این خود یک صرفه‌جویی عملیاتی محسوب می‌شود.

۲. شناسایی کانون‌های هدررفت مالی: نرم‌افزارهای تحلیلی، توانایی گزارش‌گیری تفکیکی را فراهم می‌کنند. به عنوان مثال، می‌توانند هزینه‌های ناشی از تأخیرهای تجمعی در یک واحد خاص (مثلاً واحد عملیات یا تولید) را در یک دوره زمانی مشخص (ماهانه یا فصلی) به صورت ریالی نشان دهند. این تحلیل‌ها به مدیران مالی کمک می‌کنند تا دقیقاً بدانند بیشترین هدررفت مالی ناشی از عدم رعایت ساعات کاری، در کدام بخش سازمان رخ می‌دهد.

۳. بودجه‌بندی دقیق‌تر نیروی کار: با وجود داده‌های تاریخی دقیق از زمان‌های مورد نیاز برای انجام کار و ساعات واقعی حضور، تیم مالی می‌تواند بودجه‌بندی نیروی کار (Personnel Budgeting) را با دقت بسیار بالاتری انجام دهد و از تخصیص مازاد منابع به بخش‌های غیرضروری جلوگیری کند.

مقایسه بازه‌های زمانی قبل و بعد از نصب دستگاه

برای اندازه‌گیری تأثیر یک مداخله سیستمی، بهترین رویکرد، استفاده از متدولوژی “قبل و بعد” است. این روش مقایسه‌ای، تفاوت‌های کلیدی را در دو بازه زمانی مجزا که تنها عامل متغیر در آن، وجود یا عدم وجود دستگاه حضور و غیاب بوده، نمایان می‌سازد.

1. مقایسه هزینه‌های مستقیم پرسنلی:

• هزینه تأخیر و خروج زودهنگام: مبلغ کل جریمه‌ها و کسری حقوق ناشی از ثبت تأخیر در شش ماه قبل از نصب دستگاه، با شش ماه بعد از آن مقایسه می‌شود. اگر سیستم قبلی (مانند امضای دستی) امکان تقلب داشت، احتمالاً مبلغ پرداختی به پرسنل بدون کسر تأخیر بیشتر بوده است. سیستم جدید، میزان «صرفه‌جویی» ناشی از ثبت دقیق تأخیرها را به وضوح نشان می‌دهد.
• هزینه اضافه کاری غیرمجاز/غیرضروری: مقایسه حجم ریالی اضافه کاری پرداخت شده در دو دوره. در سیستم‌های سنتی، ممکن است اضافه کاری‌ها ثبت شوند اما قابل راستی‌آزمایی نباشند. دستگاه‌های مدرن، امکان کنترل و محدود کردن ثبت اضافه کاری‌های خارج از چارچوب تعریف‌شده را فراهم می‌آورند و کاهش غیرمنطقی هزینه‌های اضافه کاری را مستند می‌سازند.

2. مقایسه بهره‌وری عملیاتی:

• زمان صرف شده برای پردازش حقوق: اندازه‌گیری ساعت کاری تیم منابع انسانی و مالی که صرف محاسبه و تأیید ترددها می‌شد. کاهش این زمان به معنای صرفه‌جویی در هزینه‌های اداری (Overhead Costs) است.
• میزان خطا و اختلاف در حقوق و دستمزد: مقایسه تعداد موارد اعتراض کارکنان به فیش حقوقی یا تعداد دفعات اصلاح محاسبات مالی در دو دوره. کاهش این خطاها نشان‌دهنده بهبود کارایی و کاهش هزینه‌های اداری مربوط به حل اختلاف است.

شاخص‌های کلیدی برای سنجش بازدهی مالی (KPI)

تصمیم‌گیران سازمانی برای ارزیابی عملکرد سیستم حضور و غیاب، باید از شاخص‌های کلیدی عملکرد (KPIs) مالی و عملیاتی استفاده کنند:

با پایش منظم و مستند این شاخص‌ها، سازمان‌ها می‌توانند به وضوح نشان دهند که خرید و پیاده‌سازی یک سیستم حضور و غیاب مدرن، نه تنها یک اقدام کنترلی، بلکه یک استراتژی مالی هوشمند است که مستقیماً بر افزایش سودآوری و کارایی عملیاتی تأثیر می‌گذارد. تحلیل‌های داده‌محور در این بخش، مدیران را قادر می‌سازد تا سرمایه‌گذاری خود را در قالب اعداد و ارقام قانع‌کننده به سهامداران و ذی‌نفعان ارائه دهند.

نحوه تخلیه اطلاعات دستگاه حضور و غیاب و کاربرد آن در تحلیل مالی

یکی از جنبه‌های حیاتی در فرآیند مدیریت حضور و غیاب، انتقال مطمئن و به موقع داده‌ها از دستگاه فیزیکی به نرم‌افزار مرکزی جهت انجام محاسبات و تحلیل‌های مالی است. دستگاه حضور و غیاب تنها زمانی می‌تواند به یک ابزار استراتژیک برای بهبود عملکرد مالی شرکت‌ها تبدیل شود که داده‌های ثبت شده درون آن، به درستی تخلیه و در دسترس سیستم‌های مالی قرار گیرند. این بخش به عنوان یک راهنمای کاربردی، روش‌های متداول تخلیه اطلاعات و اهمیت حیاتی این فرآیند در زنجیره مالی سازمان را توضیح می‌دهد.

معرفی روش‌های تخلیه اطلاعات (USB، شبکه، Wi-Fi و …)

دستگاه‌های حضور و غیاب مدرن، برای اطمینان از دسترسی مداوم به داده‌ها، از پروتکل‌های ارتباطی متنوعی پشتیبانی می‌کنند تا سازمان‌ها بتوانند متناسب با ساختار شبکه و جغرافیای خود، بهترین روش را انتخاب کنند:

۱. تخلیه از طریق شبکه (LAN/WAN): این متداول‌ترین و کارآمدترین روش در سازمان‌های متوسط و بزرگ است. در این حالت، دستگاه به صورت مستقیم به شبکه محلی (LAN) یا از طریق اینترنت به شبکه گسترده (WAN) متصل می‌شود. نرم‌افزار حضور و غیاب که روی سرور نصب شده است، به صورت خودکار و در بازه‌های زمانی تعریف‌شده (مثلاً هر ساعت یا پایان هر روز)، به دستگاه متصل شده و داده‌ها را در بستر شبکه به پایگاه داده مرکزی منتقل می‌کند. مزیت اصلی این روش، خودکارسازی کامل و عدم نیاز به دخالت پرسنل است.

۲. استفاده از رابط USB (در حالت آفلاین): این روش برای شرکت‌های کوچک یا دستگاه‌هایی که در مکان‌های دور از دسترس شبکه (مانند پروژه‌های ساختمانی یا شعب با زیرساخت ضعیف) نصب شده‌اند، کاربرد دارد. در این حالت، کاربر یک حافظه فلش (USB) را به دستگاه متصل کرده و تمامی داده‌های تردد را به صورت فایل (اغلب TXT یا Excel) تخلیه می‌کند. سپس فایل روی سیستم مرکزی وارد نرم‌افزار حضور و غیاب می‌شود. این روش اگرچه دستی است، اما در شرایط آفلاین یا اضطراری، اطمینان از ثبت نشدن و از دست رفتن داده‌ها را فراهم می‌کند.

۳. تخلیه بی‌سیم (Wi-Fi): در محیط‌هایی که امکان کابل‌کشی شبکه وجود ندارد یا سازمان به دنبال راه‌اندازی سریع‌تر است، دستگاه‌هایی با قابلیت اتصال Wi-Fi بهترین گزینه هستند. این روش عملکردی مشابه اتصال LAN دارد، با این تفاوت که ارتباط از طریق پروتکل‌های بی‌سیم برقرار می‌شود و امکان استقرار منعطف‌تر دستگاه را فراهم می‌سازد.

ارتباط مستقیم داده‌های حضور با سیستم حقوق و دستمزد

هدف نهایی از تخلیه اطلاعات دستگاه حضور و غیاب، صرفاً بایگانی کردن داده‌ها نیست، بلکه استفاده از آن برای پردازش‌های مالی حیاتی است. در یک معماری مالی هوشمند، داده‌های تخلیه‌شده تردد پرسنل، پس از تأیید نهایی توسط مدیران منابع انسانی، به عنوان فاکتورهای ورودی به نرم‌افزارهای حقوق و دستمزد ارسال می‌شوند.

• کاهش ریسک‌های مالی: انتقال مستقیم داده‌ها از مبدأ (دستگاه) به مقصد (سیستم حقوق و دستمزد)، نیاز به ورود مجدد اطلاعات را حذف می‌کند. این امر، ریسک خطاهای تایپی یا محاسبات سلیقه‌ای را به صفر می‌رساند و محاسبات ریالی اضافه کاری، تأخیر یا کسر کار را کاملاً بر مبنای واقعیت‌های زمانی صورت می‌دهد.
• شفافیت در حسابرسی: در فرآیندهای حسابرسی داخلی و خارجی، سیستم می‌تواند به سادگی منبع دقیق هرگونه پرداخت (مثلاً پرداخت اضافه کاری بالا) را با استناد به زمان‌های ثبت‌شده در دستگاه نشان دهد و اعتبار داده‌های مالی را به شدت افزایش دهد.

اهمیت امنیت داده‌ها در فرآیند انتقال اطلاعات

در حالی که انتقال داده‌ها باید به سرعت و به طور مستمر انجام شود، حفظ امنیت و یکپارچگی این اطلاعات حیاتی است. داده‌های حضور و غیاب حاوی اطلاعات شخصی و حساس کارمندان هستند و هرگونه نشت یا دستکاری در آن‌ها می‌تواند پیامدهای قانونی و مالی جدی برای سازمان به دنبال داشته باشد.

• رمزنگاری و پروتکل‌های امن: در روش‌های مبتنی بر شبکه (LAN/Wi-Fi)، باید اطمینان حاصل شود که انتقال داده‌ها از طریق پروتکل‌های امن و رمزنگاری‌شده (مانند SSL/TLS) انجام می‌شود تا از شنود یا دسترسی غیرمجاز به اطلاعات در مسیر شبکه جلوگیری شود.
• کنترل دسترسی: سیستم‌های حضور و غیاب باید قابلیت تعریف سطوح دسترسی داشته باشند. تنها کاربران مجاز (مانلاً مدیران ارشد منابع انسانی یا حسابداری) باید بتوانند داده‌ها را تخلیه کرده یا در فرآیند انتقال داده‌ها مداخله کنند. استفاده از رمزهای عبور قوی و احراز هویت دومرحله‌ای برای دسترسی به پنل مدیریت دستگاه، ضروری است.
• یکپارچگی داده‌ها (Data Integrity): هنگام تخلیه اطلاعات به صورت فیزیکی (USB) یا از طریق شبکه، نرم‌افزار مرکزی باید از صحت و کامل بودن داده‌های دریافتی اطمینان حاصل کند و هرگونه نقص یا تکرار را شناسایی کرده و گزارش دهد تا محاسبات مالی بر اساس اطلاعات ناقص صورت نگیرد.

به عنوان یک متخصص، توصیه می‌شود سازمان‌ها تا حد امکان از روش‌های خودکار و شبکه‌ای برای تخلیه اطلاعات استفاده کنند تا ضمن افزایش سرعت پردازش، از امنیت و یکپارچگی داده‌ها که ستون اصلی صحت محاسبات مالی است، محافظت شود.

انتخاب بهترین دستگاه حضور و غیاب برای سازمان‌ها

انتخاب یک دستگاه حضور و غیاب مناسب، تصمیمی فنی است که تبعات مالی و عملیاتی بلندمدتی برای سازمان به همراه دارد. دستگاهی که به درستی انتخاب شده باشد، فرآیندهای کسب‌وکار را تسهیل کرده و دقت محاسبات مالی را تضمین می‌کند؛ در حالی که انتخاب نادرست می‌تواند منجر به کندی، افزایش خطای پرسنلی و هدر رفت سرمایه شود. مدیران سازمان باید پیش از خرید، نیازهای اختصاصی خود را با ویژگی‌های فنی دستگاه مطابقت دهند.

فاکتورهای مهم در انتخاب (نوع شناسایی، ظرفیت، سرعت پردازش، اتصال شبکه و…)

برای اطمینان از بهینه‌سازی عملیاتی و مالی، توجه به چندین فاکتور کلیدی ضروری است:

۱. نوع شناسایی (تکنولوژی): این مورد مهم‌ترین فاکتور است و مستقیماً بر سرعت و امنیت تأثیر می‌گذارد.

• اثر انگشتی: متداول‌ترین گزینه، با دقت بالا و قیمت مناسب. برای محیط‌های اداری و تولیدی با آلودگی کم مناسب است.
• تشخیص چهره: پیشرفته‌ترین روش، با سرعت بسیار بالا و عدم نیاز به تماس فیزیکی (بهداشتی). برای سازمان‌های با حجم بالای تردد و مدیران، ایده‌آل است.
• کارتی/رمز عبور: ساده‌ترین و ارزان‌ترین روش که البته بیشترین ریسک تقلب (جابجایی کارت) را دارد.

۲. ظرفیت و سرعت پردازش:

• ظرفیت: دستگاه باید قابلیت ذخیره تعداد کافی نمونه اثر انگشت یا چهره و نیز تعداد رکورد تردد روزانه (لاگ) مورد نیاز سازمان در سال‌های آتی را داشته باشد. یک دستگاه با ظرفیت ناکافی به زودی نیاز به تعویض پیدا خواهد کرد.
• سرعت پردازش: سرعت شناسایی هر فرد باید زیر یک ثانیه باشد. در سازمان‌های بزرگ که صف ورود تشکیل می‌شود، سرعت پایین دستگاه می‌تواند منجر به تأخیرهای کلی و هدر رفت زمان کار مفید شود.

۳. قابلیت‌های اتصال شبکه: همانطور که در بخش تخلیه اطلاعات اشاره شد، اتصال پایدار به شبکه (LAN یا Wi-Fi) ضروری است. امکان ارتباط از راه دور (پشتیبانی از پروتکل TCP/IP) و یکپارچه‌سازی آسان با نرم‌افزارهای مدیریتی، باید جزو اولویت‌ها باشد.

۴. قابلیت‌های نرم‌افزاری و گزارش‌دهی: توانایی دستگاه در تفکیک گزارش‌ها (مثلاً تردد مدیران از پرسنل یا تردد در شیفت‌های مختلف) و سازگاری با نرم‌افزارهای حسابداری و مالی برای محاسبه دقیق حقوق و دستمزد، اهمیت حیاتی دارد.

جمع‌بندی نهایی:

استفاده از دستگاه حضور و غیاب یک تصمیم صرفاً کنترلی نیست، بلکه یک سرمایه‌گذاری استراتژیک برای بهبود عملکرد مالی شرکت‌ها است. این فناوری به سازمان کمک می‌کند تا به مدیریت مالی هوشمند دست یابد:

1. کاهش هزینه‌ها: با حذف تقلب و ثبت دقیق زمان، هزینه‌های ناشی از تأخیر، غیبت و اضافه کاری‌های غیرضروری به طور مستقیم کاهش می‌یابد.
2. دقت محاسباتی: داده‌های شفاف تردد، مبنای صحیح برای حقوق و دستمزد را فراهم کرده و ریسک خطاهای مالی و اختلافات حقوقی را به صفر می‌رساند.
3. بهره‌وری بالاتر: امکان تحلیل داده‌های تردد و تخلیه اطلاعات دستگاه حضور و غیاب به مدیران اجازه می‌دهد منابع انسانی را به شکل مؤثرتری مدیریت کرده و راندمان کاری کلی سازمان را افزایش دهند.

در نهایت، موفقیت مالی در گرو مدیریت دقیق زمان و منابع است. سرمایه‌گذاری روی یک سیستم حضور و غیاب دقیق و امن، تضمین‌کننده شفافیت و سودآوری پایدار سازمان خواهد بود.