خبرگزاری مهر؛ فاطمه زهرا صرامی: از ابتدای دولت ترامپ و پس از تعطیلی دولت فدرال آمریکا، تظاهرات و اعتراضات گسترده ای در سطح ایالات متحده شکل گرفته که گفته می‌شود میلیون‌ها نفر از مردم آمریکا در آن شرکت کرده‌اند.
از سوی دیگر رژیم صهیونیستی با مهاجرت بلند مدت ده‌ها هزار نفر از شهرک نشینان به خارج از اراضی اشغالی و کشورهایی همچون یونان، قبرس، پرتغال و سایر کشورها مواجه شده است که تعداد مهاجران در نسبت جمعیت اراضی اشغالی، مقدار قابل توجهی است.
این وضعیت اجتماعی را می‌توان نشانه‌ای از ناامیدی مردم آمریکا و اسرائیل دانست. مردمی که رؤیای دموکراسی آمریکایی را در سر پرورانده بودند؛ حالا شعار پادشاه نمی‌خواهیم سر می‌دهند و عده‌ای که با آرزوی اسرائیل شکست ناپذیر و سیستم دفاعی قوی به اراضی اشغالی آمده‌اند؛ اکنون دنبال مهاجرت می‌گردند.
در آن سوی جهان، مردمی که هم‌زمان با فشار اقتصادی و تهدید امنیتی مواجه اند؛ در میانه جنگ نسبت به یکدیگر ایثار و همدلی دارند. از آتش نشان و نیروی نظامی گرفته تا نانوا. از سویی نیروهای نظامی ایران با وجود تهدیدها، با اعتقاد راسخ، دفاع و تهاجم به دشمن را با جدیت پیگیری می‌کنند و در کنار لانچر یا سیستم پدافند می‌مانند. و از سویی دیگر، نظامیان جبهه مقابل، با قرص اعصاب، خودکشی و مسائل روانی گوناگون دست و پنجه نرم می‌کنند.
بعد از دفاع ۱۲ روزه نیز، ایرانیان در کشتی، والیبال و سایر رشته‌های ورزشی، همینطور در المپیادهای علمی، به قهرمانی می‌رسند.
باورهای مشترک و نرم افزار یک ملت در نتیجه استمرار عمل طبق آن، آن‌ها را متحد و همدل کرده و به مرور پیروزی‌هایی را چه در زمینه سخت افزار مثل صنایع نظامی، و چه در زمینه تقویت ساخت اجتماعی و نزدیک کردن مردم به آرمان‌هایشان رقم می‌زند و در نتیجه، امید یک ملت به آینده را پررنگ‌تر می‌کند.
قرآن کریم در مورد موقعیت تقابل با جبهه باطل می‌فرماید «همچنان که شما تحت فشارهایی قرار دارید و مشکل‌هایی وجود دارد؛ طرف مقابل نیز با مشکلاتی مواجه است. تفاوت اصلی شما و آن‌ها در این است که شما به خدا امید دارید؛ در حالی که آن‌ها این امید را ندارند.» وقتی این امید در یک ملت نهادینه شود یک ملت «مظهر امید» می‌شود و ثمره این امید، پیشرفت‌هایی است که رهبر انقلاب این‌طور به آن پرداخته‌اند: «جوانهای ما در نانو، در لیزر، در صنعت هسته‌ای، در صنایع گوناگون نظامی، در تحقیقات مهمّ پزشکی کارهای بزرگی انجام داده‌اند. همین چند روز قبل از این به من خبر دادند یکی از مراکز تحقیقاتی مهمّ ما برای یک بیماری لاعلاج که تاکنون لاعلاج تلقّی می‌شد درمان پیدا کرده؛ این خیلی مهم است.»
این توانمندی‌ها و دستاوردها از دل باور و اعتقادی درونی جوانه زده است. وقتی سال‌ها به ملتی «نمی‌توانی» دیکته شده، حالا خودش دست به کار شده و هویتش را پیدا کرده است. هویت او عاریتی یا وارداتی نیست. آنجا که علم را داده‌اند از بقیه یاد گرفته و آنجایی که دانش را به او نداده‌اند خودش به دست آورده. موشک‌هایش را خودش ساخته و دانش هسته‌ای او بومی است. به تعبیر رهبری، «این موشک‌ها را جوانهای ایرانی ساختند؛ این را ما از جایی نخریدیم، این را ما از جایی کرایه نکردیم؛ این ساخت جوان ایرانی است، این شناسنامه‌ی جوان ایرانی است.»
ملتی که می‌داند توانمندی دفاعی کشور از دل جوان‌هایش قوت گرفته و حتی یکی از مطالبات مردمش تقویت این توانمندی است؛ با آن‌هایی که انواع سلاح و سیستم دفاعی را از کشورهای مختلف و با حمایت‌های خارجی به دست آورده‌اند تفاوت فاحشی دارند و لاجرم، یک عامل خارجی باید آن‌ها را امیدوار کند. از آنجا که مردم ایران عزت را در گرو اراده الهی می‌دانند؛ فرش پیشرفت را با گره تلاش خود کامل می‌کنند و «مظهر امید» شده‌اند.
