یک رسم غلط، یک قربانی دیگر؛ تراژدی تیراندازی در مراسم عروسی | اقتصاد فارسی

به گزارش خبرگزاری تسنیم از الیگودرز، سال‌هاست که صدای شلیک در برخی مراسم شادی و سوگ لرستان، جای ساز و آواز و نغمه‌های اصیل را گرفته است؛ صدایی که قرار بود نشانی از هیجان و قدرت باشد، اما در گذر زمان به زخمی بر پیکره جامعه بدل شده است.

گلوله‌ای که در گذشته یادآور دفاع و پایداری بود، امروز در دست‌های ناآگاهانه، ناخواسته جان می‌ستاند. سنتی که روزی نماد غیرت به شمار می‌آمد، حالا در هیاهوی جشن‌ها و عزاها، تنها بیم و اندوه به جا می‌گذارد.

در یکی از شب‌های شاد روستای الیگودرز، مهمانان در شور و پایکوبی غرق بودند که ناگهان صدای مهیب گلوله، جشن را نیمه‌تمام گذاشت. صحنه‌ای که قرار بود پر از رقص و خنده باشد، با شیون و فریاد درهم شکست و جان عروس جوان در میان ناباوری از دست رفت.

در تازه‌ترین مورد از این رسم غلط، فرمانده انتظامی الیگودرز از شناسایی و دستگیری عامل تیراندازی منجر به قتل در یکی از روستاهای اطراف شهرستان خبر داد.

 در پی اعلام مرکز 110 مبنی بر وقوع تیراندازی منجر به قتل در مراسم عروسی، بلافاصله مأموران به محل اعزام شدند. بررسی‌های اولیه نشان داد فردی با هویت معلوم اقدام به تیراندازی کرده که موجب مجروحیت و در ادامه فوت یک خانم 27 ساله شد.

سرهنگ علی اسدالهی، فرمانده انتظامی الیگودرز، گفت مأموران با هماهنگی دستگاه قضائی کمتر از یک ساعت عامل تیراندازی را شناسایی و بازداشت کردند. همچنین یک قبضه سلاح شکاری که در این حادثه به‌کار رفته بود کشف شد.

متهم در تحقیقات اولیه اظهار داشته که به قصد شادی تیراندازی کرده اما سهواً این حادثه تلخ رخ داده است. او هم‌اکنون به همراه پرونده برای طی مراحل قانونی به دستگاه قضائی معرفی شده است.

فرمانده انتظامی با اشاره به هشدارهای مکرر درباره خطر تیراندازی در مراسمات افزود: متأسفانه با وجود تلاش‌های فراوان برای برچیدن این رسم غلط، برخی افراد ناآگاه همچنان دست به چنین اقداماتی می‌زنند و نتیجه آن چیزی جز مرگ و داغدار شدن خانواده‌ها نیست.

الیگودرز که برای لحظاتی به شادی عروسی آذین بسته بود، اکنون با حادثه‌ای تلخ به سوگی مشترک نشسته است. صدای شلیک بی‌مهابای یک سلاح شکاری بار دیگر نشان داد که سنتی غلط چگونه می‌تواند در یک چشم‌برهم‌زدن، جشن زندگی را به ماتم بدل کند.

برچیدن این رسم نادرست تنها با برخورد انتظامی ممکن نیست؛ نیازمند اراده‌ای همگانی است. مشارکت بزرگان طوایف، نهادهای فرهنگی و آموزشی، رسانه‌ها و سازمان‌های مردم‌نهاد می‌تواند نقش تعیین‌کننده‌ای در بازسازی فرهنگی و ریشه‌کن کردن این عادت خطرناک ایفا کند. آینده‌ای عاری از صدای گلوله، تنها زمانی ساخته خواهد شد که همه دست‌به‌دست هم دهند تا شادی‌ها دوباره رنگ امن و آرامش به خود بگیرند.

انتهای پیام/