به گزارش خبرگزاری تسنیم از کرمان، در شب نهم دوازدهمین سوگواره ملی تعزیه ده‌زیار، شور و حماسه‌ای بی‌نظیر رقم خورد؛ شبی لبریز از اشک و آه، بوی اسپند و خاک نم‌خورده، صدای “یاحسین” در میدان و پرچم سرخ یا اباعبدالله‌(ع) که در میانه غوغای تعزیه می‌درخشید. شبی که تعزیه‌خوانان، خانواده شهدا، مسئولان استانی و هزاران دل‌سوخته، با چشمانی اشکبار در میدان حاضر شدند و هیچ‌کس تا پایان این روایت جانسوز کربلا دل نکند.

شلوغ‌ترین شب تعزیه ده‌زیار؛ جایی برای سوزن انداختن نبود

شب نهم سوگواره تعزیه ده‌زیار، به تعبیر بسیاری از حاضران، پرجمعیت‌ترین و باشکوه‌ترین شب این آیین مذهبی بود. جای نشستن نبود؛ تمام صندلی‌ها پر شده و بسیاری نیز ایستاده نظاره‌گر بودند. فضای میدان، مملو از جمعیتی بود که از ساعت‌ها پیش آمده بودند تا حتی از لحظه‌ای از این مجلس عزا عقب نمانند.

باد ملایمی که میان نخل‌های افراشته می‌وزید، رایحه اسپند، خاک باران‌خورده، و نوای مرثیه‌خوان‌ها حال و هوای خاصی به میدان داده بود؛ حس عجیبی که فقط می‌شد در شب نهم سوگواره ملی ده‌زیار تجربه‌اش کرد.

زره ۱۰۰ ساله؛ ارثی از تعزیه‌داران قدیم جوپار

یکی از لحظات تأثیرگذار شب نهم، حضور شبیه‌خوان حضرت قاسم‌(ع) با زرهی ۱۰۰ ساله بود. این زره تاریخی، متعلق به یکی از خاندان‌های اصیل تعزیه‌خوانی شهر زیارتی جوپار است؛ میراثی از دل تاریخ که امشب با اشک و شعور مردم، زنده شده بود.

شب وفاداری عباس(ع) و بی‌وفایی کوفیان

اما اوج حماسه شب نهم، اجرای تعزیه حضرت عباس‌(ع) بود؛ شبیه‌خوانی باشکوه علمدار رشید کربلا. شب وفاداری، شب وداع، شب مشک پاره، شب تیر و عمود آهنین، شب جدایی دست‌ها از پیکر سردار وفاداری. شبی که بغض‌ها ترکید و صدای گریه، همراه با زمزمه‌ دعا، میدان را فراگرفت.

یادبود شهید حاج یونس زنگی‌آبادی؛ شب به نام علمدار مقاومت

شب گذشته به نام شهید والامقام حاج یونس زنگی‌آبادی، از شهدای سرافراز کرمان، نام‌گذاری شده بود. نامی که در کنار حضرت عباس‌(ع)، تصویری از رشادت، وفاداری و ایثار را در ذهن‌ها زنده می‌کرد البته پدر شهید جهانگیر صدقی و مادر شهید مهدی پوراسترآبادی نیز در مراسم حاضر بودند و همراه با مردم به سوگواری پرداختند.

دعای مادران، امید پدران؛ شب اشک‌های زمینی و نگاهی به آسمان

شب گذشته، شبی برای نیایش بود. مادرانی که با دست‌های لرزان، برای سلامت و عاقبت‌به‌خیری فرزندانشان دعا می‌کردند؛ پدرانی که با چشمان اشک‌آلود، سلامتی، خانه‌دار شدن، ازدواج جوانان و فرج امام زمان(عج) را از خدا طلب می‌کردند. زمزمه دعاهای نگفته، دل‌های شکسته، اشک‌هایی که بی‌صدا سرازیر می‌شد… اینجا ده‌زیار بود و شب نهم، شب خاص اجابت.

حضور مسئولان در کنار مردم؛ تعزیه، هم‌صدایی در آیین وفاداری

در میان جمعیت، چهره‌هایی از مسئولان نیز دیده می‌شد. میثم پاریزی، مدیرکل ورزش و جوانان استان کرمان و دکتر محمدرضا پورابراهیمی، رئیس سابق کمیسیون اقتصادی مجلس و نماینده پیشین مردم کرمان که همراه با خانواده‌هایشان در مراسم حضور یافتند و دوشادوش مردم به تماشای تعزیه نشستند.

تعزیه؛ جشنی از اشک و شعور خانوادگی

یکی از ویژگی‌های قابل توجه سوگواره امسال، حضور خانوادگی مردم در این آیین بود. زن و شوهر، فرزندان، نسل‌های مختلف در کنار هم؛ تعزیه بهانه‌ای شده بود برای پیوند دل‌ها، برای انتقال فرهنگ، برای تربیت نسل‌های عاشورایی.

تعزیه‌خوانی که با دل تعزیه می‌خواند، نه با صدا

یکی از حاضران می‌گفت: “وقتی صدای تعزیه‌خوان حضرت عباس بلند شد، حس کردم صدای خود علمدار است. او با جان می‌خواند، نه فقط با صدا.” تعزیه‌خوانی شب نهم، روایتگری بود با اشک، با سوز، با آنچه از دل برمی‌آید.

پایان شب نهم، اما نه پایان دلدادگی

تا آخرین لحظه، هیچ‌کس میدان را ترک نکرد. کسی دل نداشت حتی چشم روی هم بگذارد. این شب، شبی فراموش‌نشدنی شد؛ در حافظه مردمی که آمده بودند تا وفاداری عباس‌(ع)، عطش کودکان، بی‌وفایی کوفیان و شکوه کربلا را در دل و جان خود زنده نگه دارند.

ده‌زیار؛ کربلای کوچک ایران در شب نهم محرم

دوازدهمین سوگواره ملی تعزیه ده‌زیار در شب نهم به اوج خود رسید؛ اوجی که با چشم اشکبار، دل‌هایی بی‌قرار و پرچم سرخ یا حسین‌(ع) در میان باد به‌یاد خواهد ماند. شب نهم تمام شد، اما شعله‌اش در دل‌ها باقی خواهد ماند.

به گزارش تسنیم، دوازدهمین سوگواره ملی تعزیه ده‌زیار همزمان با سالروز شهادت امام جواد(ع) در مسجد مقدس حضرت جوادالائمه(ع) ده‌زیار آغاز شده و تا ۱۵ خرداد ماه ادامه دارد. روستای تعزیه ایران این روزها میزبان گروه‌های تعزیه کشوری و اساتید تعزیه ایران و هزاران نفر از محبان و علاقمندان به هنر آیینی تعزیه از سراسر میهن اسلامی است که هر شب بعد از اقامه نماز جماعت مغرب و عشاء تماشاگر مجلس تعزیه هستند.

انتهای پیام/۵۱۱/