به گزارش اکوایران،پس از امضای قرارداد میان شهرداری تهران و چین برای تأمین ۲ هزار و ۵۰۰ دستگاه اتوبوس برقی، روند واردات این ناوگان از زمستان سال گذشته آغاز شد.اولین مجموعه اتوبوس‌های چینی در اسفندماه با حضور رئیس‌جمهور رونمایی و در خط میدان جمهوری – بهارستان به بهره‌برداری رسید.

بر اساس اعلام مدیرعامل شرکت واحد اتوبوسرانی شهر تهران، تا پایان سال ۱۴۰۲ تعداد ۲۰۰ دستگاه وارد و در شبکه حمل‌ونقل پایتخت مستقر شد. ورود اتوبوس‌های چینی در سال جدید نیز ادامه دارد و بر مبنای برنامه‌ریزی‌های انجام شده، تا پایان خرداد ۱۴۰۳، تعداد اتوبوس‌های برقی تحویلی به ۵۰۰ دستگاه خواهد رسید.

محسن هرمزی، معاون حمل و نقل و ترافیک شهرداری تهران با بیان اینکه ۱۱۰ دستگاه در حال ترخیص از گمرک بندرعباس و ۱۲۰ دستگاه دیگر در مسیر حمل به ایران است، تأکید کرد: تا پایان خرداد، بخش قابل توجهی از نیاز ناوگان به وسیله واردات اتوبوس‌های برقی تأمین خواهد شد.

با این حال، روند تأمین اتوبوس از تولیدکنندگان داخلی با مشکلات جدی مواجه شده است. به گفته مسئولان، بدعهدی‌های مکرر سازندگان داخلی باعث شده ورود اتوبوس‌های ساخت داخل بسیار کندتر از واردات پیش رود. در همین راستا، مهدی چمران، رئیس شورای شهر تهران، با وجود ابراز امیدواری درباره بهبود همکاری با تولیدکنندگان داخلی، از ارائه جزئیات جدید درباره تعهدات خودداری کرد تا از تکرار وعده‌های نافرجام پیشین جلوگیری شود.

سید محمد آقامیری، عضو کمیسیون عمران و حمل و نقل شورای شهر تهران نیز با انتقاد صریح از عملکرد خودروسازان داخلی گفت «مردم همواره با بدقولی‌های تولیدکنندگان داخلی خودرو روبرو بوده‌اند و در حوزه تأمین اتوبوس نیز شاهد تداوم همین رفتار هستیم.»

آقامیری افزود: «شهرداری تهران در اکثر موارد بیش از تعهدات مالی خود عمل کرده، اما بهانه‌هایی همچون مشکل منابع مالی از سوی خودروسازان همچنان مطرح می‌شود. پاسخ‌های سازندگان درباره تأخیرها قانع‌کننده نبوده و همچنان فشار برای تحویل کامل ۲۷۰۰ دستگاه اتوبوس ادامه دارد.»

او تأکید کرد: «دو شرکت داخلی به تعهدات خود پایبند بوده‌اند و احتمال تمدید قرارداد با آن‌ها وجود دارد، اما عملکرد بخش عمده‌ای از تولیدکنندگان همچنان محل انتقاد است.»

از سوی دیگر، رئیس کمیته عمران شورای شهر تهران ورود اتوبوس‌های برقی از چین را مثبت ارزیابی کرد و گفت: «تلاش می‌شود تا پایان سال جاری تمام ۲ هزار و ۵۰۰ دستگاه اتوبوس برقی وعده داده شده به تهران برسد.»

با توجه به برنامه‌های مدیریت شهری برای تأمین ۷۰۰ دستگاه اتوبوس دیزلی از محل قرارداد با شرکت‌های داخلی و همچنین نهایی شدن قرارداد ۴۰۰ دستگاه اتوبوس دوکابین، انتظار می‌رود در صورت رفع موانع و تعهد جدی طرف‌های داخلی، بخشی از کمبودهای ناوگان حمل‌ونقل عمومی تهران تا پایان دوره ششم مدیریت شهری جبران شود.

با این حال، تجربه‌های قبلی و استمرار بدقولی‌ها نشان می‌دهد که تأمین واقعی نیاز ناوگان اتوبوسرانی تهران همچنان در گرو واردات خارجی و فشار مضاعف بر سازندگان داخلی باقی مانده است؛ مسیری که تداوم آن، پرسش‌های جدی درباره راهبرد حمایت از تولید ملی در پروژه‌های شهری مطرح می‌کند.