به گزارش اکوایران، فرشاد مقیمی، مدیرعامل پیشین ایران خودرو، در سال 1400 تلاش زیادی برای عرضه خودرو در بورس کالا داشت، اما حالا که در سمت دیگری (مدیرعامل سازمان گسترش و نوسازی صنایع ایران – ایدرو) قرار گرفته، موضع کاملاً متفاوتی اتخاذ کرده و عرضه خودرو در بورس کالا را “میدان سود تولیدکنندگان و زیان مردم” می‌داند. این تغییر دیدگاه، پرسشی جدی درباره تأثیر موقعیت شغلی بر سیاست‌گذاری‌ها ایجاد می‌کند.
داستان تغییر موضع فرشاد مقیمی چیست؟
این تغییر موضع در یک بازه زمانی 2 ساله نشان داده می‌شود؛ نخستین موضع مربوط به دوم آبان 1400 است که فرشاد مقیمی به‌عنوان مدیرعامل وقت ایران خودرو، جلسه‌ای با مجید عشقی، رئیس وقت سازمان بورس، برگزار می‌کند. اصل هدف این جلسه، درخواست رسمی از سازمان بورس برای اخذ مجوز عرضه خودرو در بورس کالا بوده است.
اما چند روز پیش فرشاد مقیمی با تغییر سمت و در جایگاه مدیرعامل سازمان گسترش و نوسازی صنایع ایران (ایدرو) نظر دیگری دارد که کاملا در تضاد با موضع گذشته اوست.
آیا “خاصیت صندلی” مواضع را عوض می‌کند؟
تناقض در این دو موضع‌گیری، این پرسشی را مطرح می‌کند که آیا عوض شدن جایگاه و صندلی مسئولیت، باعث می‌شود یک مدیر، نظرات و تصمیمات پیشین خود را فراموش کند؟ در سال 1400، با توجه به فشار قیمت‌گذاری دستوری که به زیان تولیدکننده بود، مدیرعامل ایران خودرو برای رهایی از این فشار، عرضه در بورس را راهکاری منطقی و قانونی می‌دانست. اما در حال حاضر، که او نماینده یک نهاد بالادستی و توسعه‌ای (ایدرو) است، دیدگاه کلان‌تری را مبنی بر حفظ منافع عمومی مطرح می‌کند و از موضع پیشین خود فاصله می‌گیرد.
بنابراین؛ می‌توان گفت که تأثیر منافع سازمانی و جابه‌جایی قدرت و همچنین سیاست‌گذاری در ایران از جمله مواردی هستند که نشان می‌دهند که چگونه تغییر در سمت‌های اداری، به‌جای اتکا به یک خط فکری ثابت و مستدل، می‌تواند بر مواضع کلان اقتصادی تأثیر بگذارد.
https://eghtesadefarsi.com/?p=108298
