در دنیای امروز، انرژی بهعنوان یکی از عوامل کلیدی در توسعه اقتصادی، صنعتی و اجتماعی شناخته میشود و مدیریت و تخصیص منابع انرژی تأثیر زیادی بر ساختارهای اقتصادی کشورهای مختلف دارد. در این راستا، یارانههای انرژی بهویژه در کشورهای نفتمحور مانند ایران، همواره یکی از ابزارهای اصلی سیاستگذاری بهحساب آمده است. با این حال، تجارب چند دهه اخیر نشاندهنده این است که ادامه نظام پرداخت یارانههای گسترده، بهویژه یارانههای پنهان، نهتنها به توزیع عادلانه منابع ملی کمک نکرده، بلکه باعث افزایش نابرابری، اتلاف منابع، مصرف نادرست و بروز مسائل زیستمحیطی شده است.