خبرگزاری تسنیم، همواره در ادبیات و شواهد اقتصادی از نقش برجسته نیروی انسانی، به عنوان عنصری محوری و مؤثر در تولید یک محصول و خلق ارزش افزوده یاد می‌شود. یک قسم از این عامل، جامعه کارگری است. کارگر عامل حیاتی تحقق ارزش افزوده و محرک اصلی ارزش آفرینی در هر چرخه اقتصادی است. کم توجهی و نادیده گرفتن این نقش باعث سست شدن بنیان‌های تولید شده و بدون تامین حقوق و نیازهای اساسی آن، هیچ طرح تحولی اقتصادی‌ای به ثمر نمی‌نشیند. بنابراین نمی‌توان منکر نقش کارگر در عرصه تولید شد. بررسی داده‌های طرح آمارگیری نیروی کار در سال ۱۴۰۲ بیانگر سهم ۲۱ درصدی «پایین بودن درآمد»، سهم ۱۹٫۷ درصدی «موقتی بودن کار» و سهم ۱۳ درصدی «اخراج یا تعدیل نیرو» بیکاران ۱۵ ساله و بیشتر است. سوال محوری در این باره این است که این قشر چه حقوقی دارند و در صورت تامین آن، چه پیامدهایی برای اقتصاد کشور دارد؟