به گزارش خبرگزاری تسنیم از بندرعباس، دیار آفتاب، دریا و دل‌های گرم، این روزها زیر بار مصیبتی سترگ، قامت خم کرده است هرمزگان، استانی که همواره با نغمه‌های جنوبی، جشن‌های محلی، و صمیمیت مردمانش شناخته می‌شد، حالا در سوگ فرزندانی نشسته است که بی‌گناه، در شعله‌های حادثه بندر شهید رجایی جان باختند.

شهری که تا دیروز، خنده کودکانش با صدای امواج خلیج همیشه فارس درآمیخته بود، امروز در سکوتی سنگین و جانکاه فرو رفته است.

سکوتی که نه از آرامش، که از بهت، اندوه و ناباوری نشئت گرفته است؛ بیش از ۷۰ تن از فرزندان این سرزمین، در انفجار مهیبی جان باختند و ده‌ها نفر دیگر همچنان در بسترهای درمان با مرگ دست‌و‌پنجه نرم می‌کنند.

این حادثه، نه فقط یک سانحه صنعتی، که تراژدی انسانی بزرگی بود که قلب یک استان و یک ملت را شکست. کسانی که در آن انفجار ناپدید شدند، هرکدام برای خانواده‌ای همه‌چیز بودند؛ پدر، مادر، فرزند، یا نان‌آور خانه‌ای که حالا در فقدان‌شان به سوگ نشسته‌اند.

هرمزگان، دیار نغمه و رنگ، به چنین ماتمی خو نداشت.

ساحل نیلگون جنوب، که همیشه مأمن آرامش مردمان بود، حالا اشک‌هایش را با موج‌های خاموش به صخره‌ها می‌کوبد؛ شاید تسکینی باشد برای دل‌هایی که دیگر توان تپیدن ندارند.

اما در میان این رنجِ عظیم، نور امیدی هم هست؛ آنجا که همدلی جان گرفته و مردم از هر قشر و طبقه، در کنار نیروهای امدادی، نظامی و درمانی، از هیچ کوششی برای التیام زخم‌ها دریغ نکرده‌اند. پزشکانی که شب را به صبح رساندند، امدادگرانی که در میان آتش نجات بخش مجروحان شدند و آتش‌نشانانی که هنوز بوی دود از لباس‌شان می‌بارد.

این روزها، ایران، یکپارچه هرمزگان است، هر خانه، خانه‌ای داغدار؛ هر دل، دلی سوگوار.

و هرچند بازگشت لبخند به چهره این دیار، زمان می‌طلبد، اما یاد آن‌هایی که پر کشیدند، همیشه زنده خواهد ماند؛ در حافظه مردمان، و در تاریخ این سرزمین.

انتهای پیام/۸۶۴/.